Stille hei

Een verstild beeld noemen ze dit. Mooie meid, in gedachten verzonken, midden op een winterse, net natgeregende hei. Je voelt de stilte haast zoemen. Verwacht elk moment een verrast konijn. Allemaal illusie! Deze meid kijkt alleen maar even om waar de rest van de roversbende blijft. Luid joelend en zingend reduceren ze de kans op wildspotten tot nul. Zo begon Michal zondagmiddag ongeveer op dit moment luidkeels te protesteren tegen de naderende plassen. En even verderop, bij de bosrand, greep Anne-Grethe mijn hand om er samen vandoor te sprinten. Ze schaterde haar typische Sponge Boblachje. Michal bleef zichzelf trouwens de hele wandeling moed inpraten: 'Als we verdwalen, lopen we gewoon achteruit terug naar de auto.' Na een half uurtje keerde de rust weer op de verschrikte hei en was de familie Bakker uitgeraasd.

Modelkinderen

Eigenlijk hou ik niet zo van fratsen in de kerk. Geef mij maar een stevige preek en psalmen in de oude berijming. Begrijpelijk dus dat mijn gereformeerde wenkbrauwen zich even fronsten toen ik werd gevraagd om tijdens de gezinsdienst van afgelopen zondag mee te lopen in de modeshow. Die uitnodiging hadden we te danken aan het kennelijk zeer modieuze voorkomen van onze drie meiden. Zelf kwam ik pas in beeld toen een zeker iemand onder geen beding het podium (waar ze ooit schitterde als Maria) op wilde. Dus daar stond ik gisterochtend in mijn hippe blouse. De meiden hadden de zenuwen keurig onder controle en stonden stralend rond te draaien in hun mooiste jurkjes. En dus vond ik het stiekem toch wel leuk. Een eer zelfs, om de catwalk te mogen delen met zulke topmodellen! Meer foto's (onder anderen van zwager, neefjes en nichtje) op de site van onze kerk. klik op foto's en dan op het mapje Gezinsdienst.

Papier hier

Sinds een klein jaar heb ik een zaterdag- abonnement op NRC Handelsblad. Pure weelde! Het bespaart me een wekelijkse zoektocht naar een niet-uitverkocht, wel-op-tijd-geleverd en niet-incompleet exemplaar van mijn lijfblad. Tussen 10 en 11 uur ploft de dikke krant op de mat. Mooi op tijd voor de koffie. Ik lees de voorpagina, blader het magazine door en ga dan even goed zitten voor de schaakrubriek. Op zondagochtend is de opiniebijlage aan de beurt en tussen de bedrijven door worstel ik met het cryptogram. Alleen het wetenschapkatern geloof ik wel. Heerlijk is dat, zo'n vaste weekendvriend. Sinds kort wordt het redactie-exemplaar van De Stentor ook bij me bezorgd en onlangs heb ik in een onbewaakt ogenblik een gratis proefabonnement op het Reformatorisch Dagblad genomen. Dat resulteerde vanochtend in dit pak papier. Er wacht mij een zware taak.

Boze Bui

Het begint altijd met de explosieve mix van vermoeidheid en een geweigerd verzoek. Je loopt dan bijvoorbeeld met Michal na een lange dag naar boven en ze zegt: 'Ik moet nog even naar beneden om mama een kus te geven'. En dat ik dan zeg: 'Nee, mama komt straks wel boven.' Een peuterpuber hoort dan vooral het woordje 'nee' en kan binnen enkele minuten volledig verdwaald zijn geraakt in een krijsende woede-aanval. Gisteravond was het weer eens zo laat. Ik probeerde uit alle macht consequent en vooral rustig te blijven. Best lastig met iemand die zo hard in je oor krijst dat de leadzanger van Napalm Death erbij verbleekt. En dan de klappen die ik te verwerken kreeg. Hele zachte klappen, dat dan weer wel. Na twee uitgepeuterpuberde meiden weet ik inmiddels dat niets de duur van een eruptie kan bekorten. Het duurt tien tot elf minuten en daar zet je je voor. Daarna gaat het langzaam over in heel erg overstuur huilen en snikken. Nog weer later is het verzet gebroken. Altijd weer een mooi moment. Een natwashandje, een slokje water en samen het hoofd schudden over zo'n gemene Boze Bui, die nu gelukkig weer weg is gegaan. Helemaal aan het einde van de rit komt dan nog een nasnikkend 'sorry voor de klappen, papa'. Net of ik dan nog boos kan zijn.

Ridders en prinsessen

Dinsdag werd een speciale dag, zo meldde Anne-Grethe maandag na school. In groep 1 en 2 wordt gewerkt over het thema 'Ridders en prinsessen' en daarom mochten alle kinderen vandaag verkleed op school komen. Dus: gisteravond al een mooie Prinses Belle-jurk uitgezocht, die vanochtend aangetrokken en met de kroon op het hoofd richting school. Daar aangekomen bekroop Nelly meteen al een stellig vermoeden. Haar dochter was de enige prinses in de verre omtrek en iedereen staarde Anne-Grethe verrast aan. De juf glimlachte. Het klopte dat ze het deze week over ridders en prinsessen hebben. 'Maar daarna is de fantasie aan het werk gegaan bij Anne-Grethe'. In de andere hoek van de klas liep Delano. De boezemvriend van onze prinses was vandaag een ridder.

Logeertherapie

Het was een zeldzaam rustig weekend in huize Bakker. Zaterdag- ochtend vroeg hebben we Anne-Grethe bij opa en oma gebracht voor een logeerpartijtje. Na musicalles ging Noëlle een nachtje naar pake en beppe. Wij bleven over met Michal. Die zat door het gebrek aan concurrentie prima in haar vel. Zondagmiddag kregen we een volkomen ontspannen Anne-Grethe terug en 's avonds kwam Noëlle opgewekt binnen. Ze zeggen wel eens dat het zo leuk is als kinderen qua leeftijd dicht bij elkaar zitten. Dan zouden ze 'iets aan elkaar hebben'. Na afgelopen dagen vind ik dat een twijfelachtige theorie. Dat betekent trouwens niet dat ik niet dolblij was dat alle meiden gisteravond weer in hun eigen bedje uit hun mondjes lagen te stinken.