Si, one milkshake, bitte

Reizen, er zijn zat activiteiten die meer inspanning vragen. Maar op de een of andere manier vreet autorijden en op een vliegtuigstoel zitten je krachten in rap tempo weg. Dinsdag zijn we pas even na drieën ’s middags vertrokken vanaf Camposol, om ruim tien uur later en krap tweeduizend kilometer noordelijker de deur van Klaverhof 8 open te doen. Eigenlijk ging het allemaal best vlot en over vertragingen bij Easyjet wil ik nooit meer iets horen,maar slopend was het zeker. Dat bleek wel toen ik rond half elf geconfronteerd werd met de McDrive bij Flughafen Dortmund. Verward door Nederlandstalige bestellingen vanaf de achterbank en het Urkers van mijn betere helft, trakteerde ik de McDonalds-medewerker op een mengeling van Spaans, Engels en net genoeg Duits om in het bezit te komen van de gewenste voedingsmiddelen. Op de foto de G-EZEB van Easyjet die ons zowel heen als terug bracht.

Hasta la vista

Dat, we zullen die kant op. Bye bye, zwaai zwaai. Hasta la vista baby. Weersver- wachting: 35 graden en een strakblauwe lucht. Later op deze plek ongetwijfeld een lofzang op het goede Spaanse leven. Nu verder even niks meer. Doei doei.

Hinkel jij hook?

Een dvd’tje afspelen? Ze draait d’r hand er niet voor om. En bellen kan ze ook al. Ik houd m’n hart vast voor het moment waarop blijkt dat ze doorheeft wat ze allemaal met mijn laptop kan. Maar de 21^e eeuw heeft Noëlle gelukkig nog niet helemaal in zijn greep. Ze is namelijk ook gek op knikkeren en hinkelen. Herstel: inkelen. Want hoewel Noëlle een echte Nagelese is, zijn er bepaalde zaken waarover ze zich beter in de taal van haar voorvaderen kan uitdrukken. Zo is ze met mij van mening dat ‘diezek’ een doeltreffender woord is dan broek-, vest-, hemd- of rugzak. En zo’n ding dat je op straat kalkt, kan toch ook in Nagele gewoon een ‘inkelokke’ heten? Hinkelhok bekt gewoon niet voor mensen die ergens nog Urker bloed in de aderen hebben stromen.

De Urker foto-ark van Noach

Een van de mooiste sites die ik ken is Urkopdefoto.nl. Niet vanwege de vormgeving of het gebruikers- gemak, zeker niet, maar vanwege het idee. Dat is namelijk even simpel als geniaal: scan oude foto's van Urk in en zet ze online. Met andere woorden: deel je fotoboeken met anderen. Of in elk geval: dat deel van je fotoboeken dat je delen wilt. Meer dan elfduizend foto's staan er al op. En het leuke is: dat zijn niet de bekende prenten van was- en vlaggetjesdag, maar een bonte mix van drukte op de haven, oude Koninginnedagen, dorpsfiguren en trouwfoto's, met veel mensen in stijve pakken achter koffietafels. Uren kun je rondstruinen op deze site en dat is meteen ook het manco. Zoeken kan niet. Je moet maar domweg klikken en hopen dat je onderweg wat moois tegenkomt, zoals ik vanochtend mijn bèbe en naamgever (in burger met pet en getinte brilglazen, ongegeneerd onderuitgezakt). Voor hetzelfde geld staat er ergens nog een foto van hem op. Wie zal het zeggen? Alle hulde voor de mensen achter deze site. Maar ik hoop van harte dat er ook mensen opstaan die gaan identificeren en categoriseren, mensen die bijvoorbeeld nog weten wie er naast mijn bèbe op dat bankje zitten. Dan wordt dit een echte Ark van Noach voor de Urker geschiedenis
.

Sail on psychonaut!

Twee uur en een kwartier heb ik woensdagavond in volle tevredenheid neergezien op de mannen van Motorpsycho. In Paradiso hadden De Broeder en ik een plaatsje op het balkon bemachtigd, schuin boven het podium. We konden moeiteloos de setlist lezen, zagen alle seintjes van zanger/bassist Bent richting drummer Jacco en waren er getuige van dat gitarist Snah een berg effectpedalen voor zijn karretje spande. De setlist: Un chien d'espace, You lose, Sail on, Coalmine pony, No evil, Triggerman, Kill Devil Hills, Devil dog, The Wheel, Plan #1, Hyena, Walkin on the water, Hogwash. Hoogtepunten wat mij betreft: Un Chien (20 min.), KDH/DD en Plan 1. Om elf uur stonden we met suizende oren weer buiten en genoten we in de parkeergarage van een slaatje dat overigens perfect op kamertemperatuur was.